Wat is het stil aan de overkant

Ik heb toch wel moeite met het reces, ik mis de kritische noot van de Blonde van Limburg. Het is jammer dat hij er niet is deze weken, want er was weer wat spannends aan de hand. De medici krijgen het moeilijker met de behandeling van de Moslima in praktijk en ziekenhuis.

De laatste weken is er weer sprake van het feit dat artsen worden gehinderd in hun werk, als ze een Moslima op bepaalde plaatsen moeten onderzoeken of een baby moeten halen bij een zwangere Moslima.
Ik begrijp heel goed dat artsen hier moeite mee hebben, zeker als de Moslimman de werkzaamheden van de arts hinderen of helemaal beletten, daar de man vindt dat zijn vrouw geholpen zou moeten worden door een vrouwelijke arts.
Ik kan niets terug vinden in de Koran dat dit een plicht of regel zou moeten zijn; ik heb het ook nog nagevraagd en zelfs daar kreeg ik een ontkennend antwoord.. Dus over de Islam hoeft heer Wilders het deze keer niet te hebben.

Laat een ding duidelijk zijn: een arts moet zijn werk doen en moet ook dat doen waar hij / zij voor gestudeerd heeft. M.i. is het belangrijkste wat een arts moet doen, is een leven redden, dus ook van de Moslima en haar baby. Daar hoeft geen misverstand over te bestaan.

In de vernieuwde artseneed van 29 augustus 2003 staan hele mooie dingen:

Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten.
Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen. Ik luister en zal hem goed inlichten. Ik zal geheim houden wat mij is toevertrouwd.
Ik zal de geneeskundige kennis van mijzelf en anderen bevorderen. Ik erken de grenzen van mijn mogelijkheden. Ik zal mij open en toetsbaar opstellen, en ik ken mijn verantwoordelijkheid voor de samenleving. Ik zal de beschikbaarheid en toegankelijkheid van de gezondheidszorg bevorderen. Ik maak geen misbruik van mijn medische kennis, ook niet onder druk.
Ik zal zo het beroep van arts in ere houden.

Kijkend naar deze zinnen vallen toch wel enkele dingen op, zoals:

de geneeskunst wordt uitgeoefend ten dienste van de medemens; m.a.w. de arts staat in dienst van de medemens
het belang van de patiënt staat voorop. De vraag hierbij is wel welk belang hier bedoeld wordt
het eerbiedigen van de opvattingen van de patiënt. Ik denk dat hier dus een frictie is ontstaan, in principe zou de arts de patiënt aan moeten geven wat de mogelijkheden en consequenties zijn als de Moslima een vrouwelijke arts vraagt en daar bij blijft. Echter de arts moet hier wel de opvatting van de vrouw eerbiedigen
tenslotte luistert de arts en zal de patiënt goed inlichten. Hierbij denk ik dan weer dat de arts aan de vrouw en haar mannelijke begeleider aangeeft wat de consequenties zijn van haar wensen

Daarnaast heb ik ook nog met vrouwen in Marokko gesproken en die geven gewoon aan dat ze als een dokter nodig hebben, het niet zoveel uitmaakt of het een man of een vrouw is, als de arts maar kennis heeft van zijn of haar vak. Daarnaast is het wel zo dat men er wel bij aangeeft, dat als men de keuze heeft dat ze dan liever een vrouwelijke arts hebben. Maar dat is niet zo vreemd; ik heb ook in het ziekenhuis gelegen voor een ingreep op bepaalde plaats. En aan het bed stond een verpleegster die aan bepaalde zaken zat, ja daar had ik vreselijk veel moeite mee.

Wat ik eigenlijk niet snap, de zwangerschap duurt meestal 9 maanden, het probleem van de vrouwelijke arts had zich dus al veel eerder voor moeten doen. Waarom wordt een Moslima daar dan niet al eerder in de zwangerschap op gewezen? Dan kan er een soort van overeenkomst opgesteld worden en kunnen de opvattingen van de patiënt geëerbiedigd worden.

Volgens CDA-kamerlid Janneke Schermers zal de arts altijd af moeten gaan op de wens van de vrouw en de patiënten zijn vrij om een arts te kiezen. Echter in spoedeisende situaties zal de patiënt ook moeten accepteren dat de medicus van de voorkeur vaak niet beschikbaar is.
Overigens weet Schermers uit haar eigen ervaring als gynaecoloog in een ziekenhuis in Lelystad dat het probleem met Moslima’s die per se een vrouwelijke arts willen, nauwelijks bestaat. Moslima's hield ze voor dat ze bij de bevalling met een mannelijke collega te maken konden krijgen. Dit heeft volgens Schermers, destijds de enige vrouwelijke dokter in het ziekenhuis, nooit tot moeilijkheden geleid.

Als het probleem al bestond is dit alleen maar kleiner geworden, stelt het CDA-Kamerlid, omdat er steeds meer vrouwelijke artsen zijn. Tegenwoordig is meer dan de helft van de gynaecologen vrouw. (Bron: ANP)
Zo kan het dus ook: van te voren duidelijke afspraken met elkaar maken.